- Zobowiązania telekomów w sprawie dostępności serwisów internetowych

Po tym, jak Prezes UKE wystąpił z wnioskiem o informacje na temat realizacji obowiązków wobec osób z niepełnosprawnością, w Internecie zawrzało. Dyskusję podjęli mali przedsiębiorcy telekomunikacyjni.

Obowiązki telekomów precyzuje Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 26 marca 2014 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących świadczenia udogodnień dla osób niepełnosprawnych przez dostawców publicznie dostępnych usług telefonicznych.

Rozporządzenie obliguje dostawców publicznie dostępnych usług telefonicznych m.in. do dostosowania stron www do międzynarodowego standardu WCAG 2.0, w zakresie określonym w załączniku nr 4 do Rozporządzenia o Krajowych Ramach Interoperacyjności.

Na dostosowanie stron www telekomy miały dwa lata. Ten czas minął 10 kwietnia 2016 roku.

Dziś niektóre przedsiębiorstwa w obawie przed przewidzianymi karami finansowymi, jakie mogą zostać na nie nałożone w przypadku niedostosowania się do powyższych wymogów, szukają interpretacji, które zwolnią je z realizacji tego obowiązku. Część opinii odwołuje się do interpretacji art. 79c ust.1. ustawy Prawo telekomunikacyjne, obowiązującej od 21 stycznia 2013 r., który stanowi, że Dostawca publicznie dostępnych usług telefonicznych zapewnia, w miarę możliwości technicznych, użytkownikom końcowym będącym osobami niepełnosprawnymi dostęp do świadczonych przez siebie usług telefonicznych równoważny dostępowi do usług telefonicznych, z jakiego korzysta większość użytkowników końcowych.

Słowa klucze, które wg. tej opinii umożliwiałyby zwalnianie telekomów z obowiązku dostosowania serwisów do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, to „możliwości techniczne”. Zgodnie z prezentowanym tokiem myślenia, każdy kto nie posiada odpowiednich „możliwości technicznych” nie musi poczuwać się do obowiązku dostosowania serwisu do obowiązującego prawa.

Argumentacja ta jest chybiona przede wszystkim dlatego, że w tym samym artykule w ust. 3 znajduje się delegacja ustawowa do wydania rozporządzenia precyzującego zagadnienie.

Nie da się jej obronić także jeśli przyjrzymy się znaczeniu pojęcia, na którym jest oparta, czyli „możliwości techniczne” (nie mylić z możliwościami finansowymi).

Fundacja Widzialni od wielu lat wspiera firmy i instytucje we wdrażaniu standardu WCAG 2.0. Pracujemy zarówno z dużymi korporacjami, jak i małymi lokalnymi przedsiębiorcami stykając się z potężnymi, ale również małymi serwisami liczącymi zaledwie kilka podstron. W całym naszym wieloletnim doświadczeniu pracy z klientem jeszcze nie zdarzyło się, aby to brak „możliwości technicznych” stał na przeszkodzie przystosowania serwisu. W przypadku bardzo skomplikowanych, dużych serwisów internetowych, ograniczeniem może być czas, lub wewnętrzna polityka firmy, której właścicielami są zagraniczne korporacje, lub zagraniczny wykonawca serwisu. Nie jest to jednak brak „możliwości technicznych”.

W historycznym ujęciu brak możliwości technicznych pojawił się raz w 2011 roku podczas prac nad rozporządzeniem o Krajowych Ramach Interoperacyjności i dotyczył technicznych możliwości realizacji audiodeskrypcji i napisów na żywo w transmisji online. Dlatego też, te wymagania nie znalazły się w obowiązującym w Polsce zakresie WCAG 2.0. W Polsce nie obowiązuje także, powszechna np. w Wielkiej Brytanii usługa transkrypcji rozmów telefonicznych dostępna dla osób niesłyszących.

Niestety, dla większości operatorów temat dostępności stron www stał się aktualny za późno. Skutecznemu tworzeniu stron www dla wszystkich bez barier szkodzi także przekonanie niektórych operatorów, że wdrożenie WCAG jest niemożliwe do realizacji. Często powtarzany jest również mit o niskiej atrakcyjności serwisu, spełniającego wymogi standardu WCAG 2.0.

Często spotykamy się z opinią, że standard WCAG 2.0 jest skomplikowany, niezrozumiały i stąd niechęć w jego wdrażaniu. Z pewnością nie jest to błahy temat dla osób, które po raz pierwszy stają przed problemem dostosowania serwisu do potrzeb osób z niepełnosprawnościami związanych z dostępnością. Istnieją jednak organizacje starające się ułatwić dostęp, interpretacje oraz wdrożenie standardu. Włączając się w ich działania zapraszamy do zapoznania się z Bazą wiedzy o dostępności na stornie Ministerstwa Cyfryzacji. Znajdują się tam niezbędne materiały wskazówki i odpowiedzi na pytania odnoszące się bezpośrednio do standardu WCAG 2.0. Na stronie Polskiej Akademii Dostępności znajdują się bezpłatne szablony dostępnych stron oraz kursy elearningowe.

Zanim uznamy, że czegoś zrobić się nie da, warto zadać sobie trudu poszukiwania potrzebnych rozwiązań. Dostępność, jest dla Wszystkich, nie starajmy się marginalizować tego problemu. Dostępność nie jest również karą, to możliwość wyrównywania szans.